ഹരിസുധാലഹരി - ഗുരുതോഷിണി - ശ്ലോകം 102

<--മുൻപിലത്തേത്                                                                            തുടക്കം

"ത്വന്മാഹാത്മ്യമറിഞ്ഞിടാതെ പലതും ജല്പിച്ചിരിക്കാമിവൻ

നിർമ്മായം മമ ഭക്തിയോർത്തതഖിലം വിഷ്ണോ ക്ഷമിച്ചീടണേ

നന്മാദ്ധ്വീ സമമിസ്സുധാലഹരി വിദ്വാന്മാർനുകർന്നീടണേ

ചിന്മാത്രാത്മകനിന്ദിരാസഹിതനാമങ്ങേകണേ മംഗളം"

ശുഭം

പദാർത്ഥം:
ത്വന്മാഹാത്മ്യമറിഞ്ഞിടാതെ = അവിടുത്തെ മാഹാത്മ്യം അറിയാതെ
പലതും ജല്പിച്ചിരിക്കാമിവൻ = പലതും ഇവൻ ജല്പിച്ചിരിക്കാം
നിർമ്മായം = കളങ്കമില്ലാത്ത
മമ ഭക്തിയോർത്ത് = എന്റെ ഭക്തിയെ ഓർത്ത്
അതഖിലം = അത് മുഴുവനും
വിഷ്ണോ ക്ഷമിച്ചീടണേ = അല്ലയോ വിഷ്ണോ, ക്ഷമിച്ചീടണേ
നന്മാദ്ധ്വീ സമം = നല്ല തേനിനു സമം
ഇസ്സുധാലഹരി = ഈ സുധാലഹരി
വിദ്വാന്മാർനുകർന്നീടണേ = (പ്രകടം)
ചിന്മാത്രാത്മകൻ = ചിത് മാത്രമായവൻ
ഇന്ദിരാസഹിതനാം = ഇന്ദിരയോടു കൂടിയവനായ
അങ്ങേകണേ മംഗളം = അങ്ങ് മംഗളം തരണേ.

ശ്ലോകാർത്ഥം:
അവിടുത്തെ മാഹാത്മ്യം അറിയാതെ പലതും ഇവൻ ജല്പിച്ചിരിക്കാം. കളങ്കമില്ലാത്ത എന്റെ ഭക്തിയെ ഓർത്ത് അത് മുഴുവനും അല്ലയോ വിഷ്ണോ, ക്ഷമിച്ചീടണേ. നല്ല തേനിനു സമം ഈ സുധാലഹരി വിദ്വാന്മാർനുകർന്നീടണേ. ചിത് മാത്രമായവൻ ഇന്ദിരയോടു കൂടിയവനായ അങ്ങ് മംഗളം തരണേ.

ശുഭം