<--മുൻപിലത്തേത് തുടക്കം അടുത്തത് ->
പദാർത്ഥം:
ഇല്ലാരും = ആരുമില്ല
പരിപൂർണ്ണ = എല്ലാവിധത്തിലും
യോഗി = യോഗമാർഗ്ഗത്തിലൂടെ സിദ്ധികൾ നേടിയവൻ
അഖിലാധാരൻ = എല്ലാത്തിനും അടിസ്ഥാനമായവൻ
ഭവാൻ = അങ്ങ്
എന്നി = ഒഴികെ
മറ്റെല്ലാ യോഗികളും = (പ്രകടം)
ഭവൽക്കരുണയാൽ = അവിടുത്തെ കരുണകൊണ്ട്
നേടുന്നു = കൈവരിക്കുന്നു
സിദ്ധ്യഷ്ടകം = അണിമ മുതലായ എട്ടു സിദ്ധികളും
ഇല്ലാ ശക്തി = കഴിവില്ല
അവർക്ക് = മേല്പറഞ്ഞ യോഗികൾക്ക്
ലോകരചനാസൃഷ്ട്യാദി = ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കൽ, രക്ഷിക്കൽ, മുതലായ
കർമ്മത്തിന് = ജോലികൾക്ക്
അങ്ങല്ലാതത്ഭുതം = അങ്ങല്ലാതെ, അത്ഭുതം
ഇബ്ഭവ = ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ
പ്രഭവലീലക്ക് = കാരണരഹിതമായ പ്രപഞ്ചപരിണാമങ്ങൾക്ക്
ആരു ശക്തൻ = ആർക്കാണ് കഴിവുള്ളത്
വിഭോ = സർവ്വവ്യാപി
ശ്ലോകാർത്ഥം:
എല്ലാത്തിന്റെയും ആധാരനായ അങ്ങയെ ഒഴികെ മറ്റാരും പരിപൂർണ്ണ യോഗിയായി ഇല്ല തന്നെ. മറ്റെല്ലാ യോഗികളും അവിടുത്തെ കരുണകൊണ്ട് അണിമാ മുതലായ എട്ട് സിദ്ധികളും കൈവരിക്കുന്നു. അവർക്കാർക്കും ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുക, രക്ഷിക്കുക മുതലായ കർമ്മൾക്ക് ശക്തിയില്ല. അങ്ങല്ലാതെ ഈ കാരണരഹിതമായ പ്രപഞ്ചപരിണാമങ്ങൾക്ക് ആർക്കാണ് കഴിവുള്ളത്, അത്ഭുതം തന്നെ ഹേ സർവ്വവ്യാപീ.
വ്യാഖ്യാ:
അഷ്ടാംഗമാർഗ്ഗമായ യോഗചര്യയുടെ ഒരു ഫലസിദ്ധിയത്രേ അണിമാ (അണുവിനോളം ചെറുതാവുക), മഹിമാ (അളക്കാൻ കഴിയാത്രത്ത വലുതാവുക), ഗരിമാ (അളക്കാൻ കഴിയാത്തത്ര കനമുള്ളതാവുക), ലഘിമാ (അല്പം പോലും കനമില്ലാതാവുക), പ്രാപ്തി (എല്ലാടവും എല്ലാസമയത്തും എല്ലാപ്രകാരത്തിലും എത്താൻ കഴിയുക), പ്രാകാമ്യം (ആഗ്രഹിക്കുന്നതെല്ലാം സാധിക്കുക), ഈശിത്വം (എല്ലാത്തിന്റെയും അധീശത്വം ഉണ്ടാവുക), വശിത്വം (എല്ലാത്തിനെയും കീഴടക്കുക) എന്നീ അഷ്ടസിദ്ധികൾ എന്നറിയപ്പെടുന്നവ.
പരിപൂർണ്ണയോഗി എന്നതുകൊണ്ട് ഗുരു ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ഈ അഷ്ടസിദ്ധികളും പരിപൂർണ്ണമായി സിദ്ധിച്ചവർ എന്നായിരിക്കണം. ഈ സിദ്ധ്യഷ്ടകം എല്ലായോഗികൾക്കും കിട്ടുന്നതു തന്നെ അവിടുത്തെ കരുണകൊണ്ട്. എന്നിരിക്കെ, ഈ സിദ്ധികളെല്ലാം കിട്ടിയിട്ടും, അത്ഭുതകരമായ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ വിളയാട്ടാത്തിനു കാരണമാകാൻ ആ യോഗികൾക്കൊന്നും സാദ്ധ്യമല്ല തന്നെ. അങ്ങേക്കല്ലാതെ ആർക്കും തന്നെ അതിനു കഴിയില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഗുരു അതിനെ ‘അത്ഭുതം’ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുകയും ‘വിഭോ’ എന്നു വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
“ഇല്ലാരും പരിപൂർണ്ണയോഗിയഖിലാധാരൻ ഭവാനെന്നി മ-
റ്റെല്ലാ യോഗികളും ഭവൽക്കരുണയാൽ നേടുന്നു സിദ്ധ്യഷ്ടകം
ഇല്ലാ ശക്തിയവർക്കു ലോകരചനാ രക്ഷാദികർമ്മത്തിന-
ങ്ങല്ലാതത്ഭുതമിബ്ഭവപ്രഭവലീലക്കാരു ശക്തൻ വിഭോ”
ഇല്ലാരും = ആരുമില്ല
പരിപൂർണ്ണ = എല്ലാവിധത്തിലും
യോഗി = യോഗമാർഗ്ഗത്തിലൂടെ സിദ്ധികൾ നേടിയവൻ
അഖിലാധാരൻ = എല്ലാത്തിനും അടിസ്ഥാനമായവൻ
ഭവാൻ = അങ്ങ്
എന്നി = ഒഴികെ
മറ്റെല്ലാ യോഗികളും = (പ്രകടം)
ഭവൽക്കരുണയാൽ = അവിടുത്തെ കരുണകൊണ്ട്
നേടുന്നു = കൈവരിക്കുന്നു
സിദ്ധ്യഷ്ടകം = അണിമ മുതലായ എട്ടു സിദ്ധികളും
ഇല്ലാ ശക്തി = കഴിവില്ല
അവർക്ക് = മേല്പറഞ്ഞ യോഗികൾക്ക്
ലോകരചനാസൃഷ്ട്യാദി = ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കൽ, രക്ഷിക്കൽ, മുതലായ
കർമ്മത്തിന് = ജോലികൾക്ക്
അങ്ങല്ലാതത്ഭുതം = അങ്ങല്ലാതെ, അത്ഭുതം
ഇബ്ഭവ = ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ
പ്രഭവലീലക്ക് = കാരണരഹിതമായ പ്രപഞ്ചപരിണാമങ്ങൾക്ക്
ആരു ശക്തൻ = ആർക്കാണ് കഴിവുള്ളത്
വിഭോ = സർവ്വവ്യാപി
ശ്ലോകാർത്ഥം:
എല്ലാത്തിന്റെയും ആധാരനായ അങ്ങയെ ഒഴികെ മറ്റാരും പരിപൂർണ്ണ യോഗിയായി ഇല്ല തന്നെ. മറ്റെല്ലാ യോഗികളും അവിടുത്തെ കരുണകൊണ്ട് അണിമാ മുതലായ എട്ട് സിദ്ധികളും കൈവരിക്കുന്നു. അവർക്കാർക്കും ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുക, രക്ഷിക്കുക മുതലായ കർമ്മൾക്ക് ശക്തിയില്ല. അങ്ങല്ലാതെ ഈ കാരണരഹിതമായ പ്രപഞ്ചപരിണാമങ്ങൾക്ക് ആർക്കാണ് കഴിവുള്ളത്, അത്ഭുതം തന്നെ ഹേ സർവ്വവ്യാപീ.
വ്യാഖ്യാ:
അഷ്ടാംഗമാർഗ്ഗമായ യോഗചര്യയുടെ ഒരു ഫലസിദ്ധിയത്രേ അണിമാ (അണുവിനോളം ചെറുതാവുക), മഹിമാ (അളക്കാൻ കഴിയാത്രത്ത വലുതാവുക), ഗരിമാ (അളക്കാൻ കഴിയാത്തത്ര കനമുള്ളതാവുക), ലഘിമാ (അല്പം പോലും കനമില്ലാതാവുക), പ്രാപ്തി (എല്ലാടവും എല്ലാസമയത്തും എല്ലാപ്രകാരത്തിലും എത്താൻ കഴിയുക), പ്രാകാമ്യം (ആഗ്രഹിക്കുന്നതെല്ലാം സാധിക്കുക), ഈശിത്വം (എല്ലാത്തിന്റെയും അധീശത്വം ഉണ്ടാവുക), വശിത്വം (എല്ലാത്തിനെയും കീഴടക്കുക) എന്നീ അഷ്ടസിദ്ധികൾ എന്നറിയപ്പെടുന്നവ.
പരിപൂർണ്ണയോഗി എന്നതുകൊണ്ട് ഗുരു ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ഈ അഷ്ടസിദ്ധികളും പരിപൂർണ്ണമായി സിദ്ധിച്ചവർ എന്നായിരിക്കണം. ഈ സിദ്ധ്യഷ്ടകം എല്ലായോഗികൾക്കും കിട്ടുന്നതു തന്നെ അവിടുത്തെ കരുണകൊണ്ട്. എന്നിരിക്കെ, ഈ സിദ്ധികളെല്ലാം കിട്ടിയിട്ടും, അത്ഭുതകരമായ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ വിളയാട്ടാത്തിനു കാരണമാകാൻ ആ യോഗികൾക്കൊന്നും സാദ്ധ്യമല്ല തന്നെ. അങ്ങേക്കല്ലാതെ ആർക്കും തന്നെ അതിനു കഴിയില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഗുരു അതിനെ ‘അത്ഭുതം’ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുകയും ‘വിഭോ’ എന്നു വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
No comments:
Post a Comment
അഭിപ്രായം