ഹരിസുധാലഹരി - ഗുരുതോഷിണി - ശ്ലോകം 64

<--മുൻപിലത്തേത്                                    തുടക്കം                             അടുത്തത് ->

“നാനാ വാടിയിലും നടന്നു പലരും ത്വല്പാദപൂജാർത്ഥമായ്

സൂനം തേടിയലഞ്ഞിടുന്നതു പരം പാഴ്വേലയോർത്തീടുകിൽ

സാനന്ദം ഹൃദയാംബുജം തവപദദ്വന്ദേ സമർപ്പിപ്പതേ 

നൂനം സർവ്വവിധാർച്ചനങ്ങളിലുമത്യന്തം വരിഷ്ഠം ഹരേ”

പദാർത്ഥം:
നാനാ വാടിയിലും = പല പൂന്തോട്ടങ്ങളിലും
നടന്നു പലരും = പലരും നടന്ന്
ത്വല്പാദപൂജാർത്ഥമായ് = അവിടുത്തെ പാദപൂജനത്തിനായിട്ട്
സൂനം = പൂക്കൾ
തേടിയലഞ്ഞിടുന്നത് = അന്വേഷിച്ച് അലയുന്നത്
പരം = ഏറ്റവും
പാഴ്വേല = പ്രയോജന്മില്ലാത്ത പ്രവൃത്തി
ഓർത്തീടുകിൽ = ചിന്തിച്ചു നോക്കിയാൽ
സാനന്ദം = ആനന്ദത്തോടുകൂടി
ഹൃദയാംബുജം = ഹൃദയമാകുന്ന താമര
തവപദദ്വന്ദേ = അവിടുത്തെ രണ്ടു കാലടികളിൽ
സമർപ്പിപ്പതേ = മുഴുവനായും നൽകുന്നത് തന്നെയാണ്
നൂനം = തീർച്ചയായും
സർവ്വവിധാർച്ചനങ്ങളിലും = എല്ലാവിധത്തിലുമുള്ള പൂജകളിലും വച്ച്
അത്യന്തം = ഏറ്റവും
വരിഷ്ഠം = മേന്മയുള്ളത്
ഹരേ = അല്ലയോ മഹാവിഷ്ണോ

ശ്ലോകാർത്ഥം:
അവിടുത്തെ പാദങ്ങളിൽ പൂജ ചെയ്യാൻ വേണ്ടി പലരും പല പൂന്തോട്ടങ്ങളീലും പൂക്കൾ അന്വേഷിച്ച് അലയുന്നത്, അലോചിച്ചാൽ ഏറ്റവും പ്രയോജനമില്ലാത്ത പ്രവൃത്തിയാണ്. ഹേ മഹാവിഷ്ണോ, അവിടുത്തെ രണ്ടു കാലടികളിലും, സ്വന്തം ഹൃദയമാകുന്ന താമര ആനന്ദത്തോടുകൂടി പൂർണ്ണമായും അർപ്പിക്കുന്നതാണ്, തീർച്ചയായും എല്ലാ വിധത്തിലുമുള്ള അർച്ചനങ്ങളേക്കാളും ഏറ്റവും മേന്മയുള്ളത്.

വ്യാഖ്യാ:
പ്രകടമായ പൂജകളെക്കാളൂം, ഹൃദയം സം പൂർണ്ണമായും സമർപ്പിക്കുന്ന ഭക്തിതന്നെയാണ് ഉത്തമം എന്ന് ഭക്തിയെ വീണ്ടും ഗുരു ഊന്നിപ്പറയുന്നു.