ഹരിസുധാലഹരി - ഗുരുതോഷിണി - ശ്ലോകം 71

<--മുൻപിലത്തേത്                               തുടക്കം                                അടുത്തത് ->

"കേട്ടീടുന്നതു സർവ്വവും തവ കഥാലാപങ്ങളായീടണേ

തൊട്ടീടുന്നതു ചിൽക്കലാമസൃണമാം ത്വന്മേനിയാകേണമേ

കാട്ടീടുന്ന വിചേഷ്ടിതങ്ങളഖിലം ത്വല്പൂജയായ്ത്തീരണേ

നീട്ടീടേണമിവങ്കലീശ കരുണാസാന്ദ്രം കടാക്ഷാഞ്ചലം."

പദാർത്ഥം:
കേട്ടീടുന്നത് = കേൾക്കുന്നത്
സർവ്വവും = എല്ലാം
തവ = അങ്ങയുടെ
കഥാലാപങ്ങളായീടണേ = കഥകൾ പാടുന്നതാവണേ
തൊട്ടീടുന്നത് = (പ്രകടം)
ചിൽക്കലാ = സച്ചിദാനന്ദമായ ബ്രഹ്മത്തിന്റെ ഏകദേശ രൂപം
മസൃണമാം = മൃദുലമായ
ത്വന്മേനിയാകേണമേ = അവിടുത്തെ ശരീരമാകണേ
കാട്ടീടുന്ന വിചേഷ്ടിതങ്ങളഖിലം = കാണിക്കുന്ന ശരീരാംഗ ചലനങ്ങളെല്ലാം
ത്വല്പൂജയായ്തീരണേ = അവിടുത്തെ പൂജയയിതീരണേ
നീട്ടിടേണമിവങ്കലീശ = എന്നിലേക്ക് നീട്ടണേ ഈശ്വരാ
കരുണാസാന്ദ്രം = ദയനിറഞ്ഞ
കടാക്ഷാഞ്ചലം = കടക്കണ്ണിന്റെ അറ്റം

ശ്ലോകാർത്ഥം:
കേൾക്കുന്നതെല്ലാം അവിടുത്തെ കഥകൾ പാടുന്നാവണേ. തൊടുന്നതെല്ലാം ബ്രഹ്മാനന്ദത്തിന്റെ ഒരംശംകൊണ്ട് മൃദുവായ അവിടുത്തെ ശരീരമാവണേ. കാണിക്കുന്ന എല്ലാ അംഗചലങ്ങളും അവിടുത്തെ പൂജയായിത്തീരണേ. ഈശ്വര, അവിടുത്തെ കടക്കണ്ണിന്റെ അറ്റം കൊണ്ടുള്ള നോട്ടം ഇവനിലേക്ക് നീട്ടാണേ.

വ്യാഖ്യാ:
ഗംഭീരമായ തത്വചിന്തൾക്കൊടുവിൽ, കഴിഞ്ഞ ചില ശ്ലോകങ്ങൾ മുതൽ ഭവവാന്റെ ഭക്തി ലഭിക്കാനുള്ള കവിയുടെ വിലാപങ്ങളാണ്. കഴിഞ്ഞ ശ്ലോകം പോലെ തന്നെ, “ജപോ ജല്പ: ശില്പം…” എന്ന ശങ്കരശ്ലോകസമാനമായി, പഞ്ച ജ്ഞാന കർമ്മേന്ദ്രിയങ്ങളും ഇടപെടുന്നതെല്ലം ഭഗവാനായി, ജീവിതം തന്നെ പൂജയാകണേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയാണിവിടെ. നേരേ നോക്കുകപോലും വേണ്ട, അവിടുത്തെ കടക്കണ്ണിന്റെ അറ്റം കൊണ്ടുള്ള ഒരു എറിയൽ മാത്രം മതി ഭക്തന്