ഹരിസുധാലഹരി - ഗുരുതോഷിണി - ശ്ലോകം 53

<- മുൻപിലത്തേത്                                തുടക്കം ->                    അടുത്തത് ->

"അവ്യക്തം ഗഗനം സദാ വിഷയമായ്തീരുന്നു നീലാഭമായ്

അവ്യക്തൻ പരനാം ഭവാനുമസിതാകാരാണെ ഭാസിപ്പവൻ

സുവ്യക്തം സഗുണത്വമിങ്ങിനെ ഗുണാതീതത്വമാകുന്നതാം

ദിവ്യം താവക യോഗശക്തിയെയറിഞ്ഞോനില്ല മായാഭ്രമം"

പദാർത്ഥം: 

അവ്യക്തം = എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കപ്പെടാൻ കഴിയാത്തത്

ഗഗനം = ആകാശം

സദാ = എല്ലായ്പോഴും

വിഷയമായ്തീരുന്നു = അറിയപ്പെടാവുന്നതായിത്തീരുന്നു

നീലാഭമായ് = നീല നിറമായ്

അവ്യക്തൻ = എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കപ്പെടാൻ കഴിയാത്തത്

പരനാം = എല്ലാത്തിനും അപ്പുറത്തുള്ളവനായ

ഭവാനും = അങ്ങും

അസിതാകാരേണ = നീലനിറത്തിൽ

ഭാസിപ്പവൻ = തെളിഞ്ഞു വിളങ്ങുന്നവൻ

സുവ്യക്തം = ഏറ്റവും തെളിഞ്ഞ

സഗുണത്വമിങ്ങിനെ = ഗുണങ്ങളുള്ള അവസ്ഥ ഇങ്ങിനെ

ഗുണാതീതത്വമാകുന്നതാം = ഗുണങ്ങൾക്കുമപ്പുറത്തുള്ളതാവുന്ന

ദിവ്യം = ഭൂമിയിലല്ലാതെ മറ്റൊരിടത്തുള്ള

താവക = അവിടുത്തെ

യോഗശക്തിയെ = സഗുണവും നിർഗ്ഗുണവും ഒന്നാക്കുന്ന ശക്തിയെ

അറിഞ്ഞോനില്ല = മനസ്സിലാക്കിയവന് ഇല്ല

മായാ ഭ്രമം = മായകൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന ഭ്രമം.

ശ്ലോകാർത്ഥം:

മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റാത്ത ആകാശം എപ്പോഴും നീലനിറത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്നു. എല്ലാത്തിനും അപ്പുറത്തുള്ള, മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റാത്ത അവിടുന്നും നീലനിറത്തിൽ ശോഭിക്കുന്നു. ഏറ്റവും വ്യക്തമായ സഗുണത്വം ഇങ്ങിനെ ഗുണങ്ങളില്ലാത്ത അവസ്ഥയാകുന്ന, അവിടുത്തെ, ഭൂമിക്കും പുറത്തുള്ള, എല്ലാം ഒന്നാക്കുന്ന ശക്തിയെ അറിഞ്ഞവന് മായകൊണ്ടുള്ള ഭ്രമം ഉണ്ടാവില്ല.

വ്യാഖ്യാ:

നീല നിറം അവ്യക്തതയുടെ അഗാധതയുടെ പ്രതീകമാണ്. അതുകൊണ്ട് അവ്യക്തമായ ഗഗനം നീലനിറമായി തിരിയുന്നു.

എല്ലാത്തിനും അപ്പുറത്തുള്ളവൻ, എല്ലാത്തിനും അതീതനും പരനുമായ ഭവാനും നീലനിറത്തിൽ ശോഭിക്കുന്നു. അവിടുത്തെ നീലനിറം അവിടുത്തെ അവ്യക്തതയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. അതു നിർഗ്ഗുണത്വമാണ്. രൂപ, ഭാവ, രസ, ഗുണങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാത്ത, അറിയാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ നിർഗ്ഗുണത്വം. മനുഷ്യന് വസ്തുക്കളെ അറിയാൻ കഴിയില്ല, ഗുണങ്ങളെ മാത്രമേ അറിയാൻ കഴിയൂ. ഒന്നോ അതിലധികമോ ഗുണങ്ങൾ ഒരേ അളവിൽ പലസ്ഥലങ്ങളിൽ കാണുമ്പോൾ അതെല്ലാം ഒരേ വസ്തുവാണെന്ന് മനുഷ്യൻ അനുമാനിക്കുന്നു.

എന്നാൽ ഭവാൻ സഗുണനാണ്. ചതുർബാഹുകമായ രൂപം, നീല വസ്ത്രം, പങ്കജാദ്യായുധങ്ങൾ, വരദാദി ഭാവങ്ങൾ എന്നിങ്ങിനെ ബഹുവിധ ഗുണങ്ങളാൽ ഭാസിക്കുന്നവൻ, തെളിയുന്നവനാണവിടുന്ന്. അങ്ങിനെ അങ്ങയുടെ സഗുണത്വം സുവ്യക്തമത്രേ. ഇങ്ങിനെ സുവ്യക്തമായ സഗുണത്വവും അവ്യക്തമായ നിർഗ്ഗുണത്വവും അങ്ങയിൽ ഒന്നു ചേരുന്നു. ഇങ്ങിനെയുള്ള അവിടുത്തെ ദിവ്യമായ, അഭൗമമായ, ദേവനെ സംബന്ധിച്ച യോഗത്തെ, സഗുണനിർഗ്ഗുണയോഗത്തെ, യോഗശക്തിയെ അറിഞ്ഞവന് മായകൊണ്ടുള്ള ഭ്രമം അസ്തമിക്കുന്നു. നിർഗ്ഗുണത്തെ സഗുണമായികാണുന്നതു തന്നെയാണല്ലോ മായ.

ശ്ലോകത്തിൽ, ‘അവ്യക്തൻ പരനാം ഭവാനുമസിതാകാരേണ…” എന്ന് ചേർത്തെടുത്ത് മുകളിലെപ്പോലെ വ്യാഖ്യാനിച്ചാൽ കിട്ടുന്നത്, ‘പരനാകുന്ന ഭവാൻ’ എന്ന് ചേർത്തെടുത്തതുകൊണ്ടാണ്. എന്നാൽ “അവ്യക്തൻ പരനാം”, “ഭവാനുമസിതാകാരേണ ഭാസിപ്പവൻ” എന്ന് മുറിച്ചാൽ, ‘അവ്യക്തൻ പരനാണ്’ എന്നും, ‘ഭവാനും നീലനിറമാണ്’ എന്ന രസകരമായ മറ്റൊരർത്ഥം കിട്ടും. ഭവാൻ, ഹരി സഗുണനാണെന്നത് പ്രസിദ്ധമാണല്ലോ. അങ്ങിനെയുള്ള ഹരി നീല നിറമാണ്! അതിനാൽ അവിടുന്ന് അവ്യക്തനുമാണ്. എന്നാൽ ‘അവ്യക്തൻ പരനാണ്’ അതുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് പരനാണ്, നിർഗ്ഗുണനാണ്.