ഹരിസുധാലഹരി - ഗുരുതോഷിണി - ശ്ലോകം 48

<- മുൻപിലത്തേത്                                തുടക്കം                     അടുത്തത്->

"മൂലാധാര സരോജകർണ്ണികയിലമ്മായാസമേതൻ ഭവാൻ

ലീലാനർത്തനമാടിടുന്നു രസമോരോന്നും സ്ഫുരിപ്പിച്ചഹോ

നീലക്കണ്മുനയാൽ ജഗത്തഖിലവും സൃഷ്ടിക്കുമങ്ങെന്നിയി-

ല്ലാലംബം മമ ലോകനാഥ കരുണാമൂർത്തേ പരിത്രാഹിമാം"

പദാർത്ഥം:

മൂലാധാര = മൂലാധാര ചക്രം

സരോജ = താമര

കർണ്ണികയിൽ = കൂമ്പിൽ

അമ്മായാസമേതൻ = ആ മായയോടുകൂടി ചേർന്നവൻ

ഭവാൻ = അവിടുന്ന്

ലീലാനർത്തനം = കളി നടനം

ആടിടുന്നു = നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.

രസമോരോന്നും = നവരസങ്ങൾ ഓരോന്നും പ്രകടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്

അഹോ = അത്ഭുതം

നീലക്കണ്മുനയാൽ = നീല നിറമുള്ളകടക്കണ്ണുകൊണ്ട്

ജഗത്തഖിലവും = എല്ലാ പ്രപഞ്ചവും

സൃഷ്ടിക്കുമങ്ങെന്നി = സൃഷ്ടിക്കുന്ന അവിടുന്നല്ലാതെ വേറേ

ഇല്ലാലംബം = താങ്ങ്

മമ = എനിക്ക്

ലോകനാഥ = എല്ലാ ലോകങ്ങളുടെയും രക്ഷകനേ

കരുണാമൂർത്തേ = കാരുണ്യം സ്വരൂപമായവനേ

പരിത്രാഹിമാം = എന്നെ പൂർണ്ണമായും രക്ഷിക്കണേ

ശ്ലോകാർത്ഥം:

"മൂലാധാര സരോജകർണ്ണികയിലമ്മായാസമേതൻ ഭവാൻ

ലീലാനർത്തനമാടിടുന്നു രസമോരോന്നും സ്ഫുരിപ്പിച്ചഹോ

നീലക്കണ്മുനയാൽ ജഗത്തഖിലവും സൃഷ്ടിക്കുമങ്ങെന്നിയി-

ല്ലാലംബം മമ ലോകനാഥ കരുണാമൂർത്തേ പരിത്രാഹിമാം"

വ്യാഖ്യാ:

മൂലാധാരചക്രം നാലിതളുകളുള്ള താമരയാണ്. അവിടെ ഭവാൻ അവിടുത്തെത്തന്നെ മായയുമൊത്ത് കളിയായി, അല്പം പോലും ഗൗരവമമില്ലാത്ത നൃത്തം ചെയ്യുന്നു. ആ നടനത്തിൽ അവിടുന്ന് നവരസങ്ങളും സ്ഫുരിപ്പിക്കുന്നു. കണ്മുനകൊണ്ട് നോക്കുന്നതു തന്നെ കടാക്ഷം. ആ കടാക്ഷം കൊണ്ട് എല്ലാ ജഗത്തുക്കളും സൃഷ്ടിക്കുന്ന അങ്ങല്ലാതെ എനിക്ക് ഒരു താങ്ങും തണലും മറ്റാരുമില്ല. അല്ലയോ ലോകനാഥ, കരുണ രൂപമെടുത്തവനേ, എന്നെ പരിരക്ഷിക്കൂ.